Lublin Ochrona zdrowia

Elektroniczni opiekunowie - opaski ratujące życie

Typ innowacji Ochrona zdrowia
Lokalizacja Polska
Wielkość miasta Duże (powyżej 100 tys. mieszkańców)
Źródło finansowania Europejski Fundusz Społeczny, budżet miasta

Krótki opis rozwiązania

W lipcu 2019 roku w Lublinie ogłoszono rozpoczęcie programu pilotażowego “SOS dla Seniora”. W projekcie, realizowanym m.in. ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Lubelskiego na lata 2014-2020, objęto 400 starszych mieszkańców Lublina rocznym systemem całodobowej opieki, zapewnianej poprzez wykorzystanie nowoczesnych rozwiązań informacyjno - komunikacyjnych w formie elektronicznych opasek na nadgarstek1. Lubelscy seniorzy wykazali duże zainteresowanie technologią teleopieki - w czasie naboru, prowadzonego w sierpniu 2019 roku wpłynęło 521 wniosków; sam pilotaż rozpoczął się 1 września i potrwa do 31 sierpnia 2020 roku2.

Problem

  • W przypadku samotnie żyjących osób starszych, brak szansy na zgłoszenie wypadków zagrażających życiu i zdrowiu
  • Monitorowanie stanu zdrowia emerytów w czasie rzeczywistym - niewykonalne bez implementacji nowych technologii
  • Brak możliwości objęcia wszystkich seniorów tradycyjnymi formami opieki (z powodów społecznych, rodzinnych czy finansowych)

To pierwszy taki projekt w naszym mieście. Wykorzystując nowoczesne technologie, chcemy umożliwić osobom starszym jak najdłuższe bezpieczne pozostawanie w najbliższym im domowym zaciszu

Krzysztof Żuk, prezydent Lublina

Szczegółowy opis rozwiązania

W Lublinie mieszka około 90 tysięcy osób powyżej 60 roku życia3. Z naturalnych przyczyn, nie każda z nich może zostać otoczona należytą opieką. Jednym ze środków do zmniejszenia skali problemu jest oddelegowanie czuwania nad samopoczuciem osób starszych nowym rozwiązaniom technologicznym - których przykładem jest wdrażany lubelski system teleopieki. Pilotaż został skierowany do osób, które ukończyły 60 lat, a szczególnie w stronę mieszkańców niepełnosprawnych lub niesamodzielnych, mających trudności w wykonywaniu czynności życia codziennego4. Po ogłoszeniu wyników naboru uczestnicy zostali przeszkoleni w zakresie funkcjonowania systemu oraz obsługi urządzenia, które otrzymali5.

Opaski, sztandarowy element systemu, to indywidualnie ponumerowane bransoletki na nadgarstek, wykonane ze sztucznych materiałów, wyposażone w przycisk alarmowy (SOS) i kartę SIM. Pasek urządzenia (z funkcją regulacji długości jak w pasku zegarka naręcznego) oraz elementy mające kontakt ze skórą posiadają właściwości hipoalergiczne. Opaski zaopatrzone są w miernik tętna, czujnik upadków, czujnik zdjęcia i założenia opaski, lokalizator GPS pozwalający na odszukanie użytkownika (zasięg na terenie całego Lublina) oraz pomiar poziomu ładowania baterii6. Wspomniana uprzednio karta SIM udostępnia jedną z najistotniejszych funkcji, którą jest możliwość wykonywania dwustronnych połączeń głosowych z centrum pomocy medycznej - w razie potrzeby senior naciska przycisk alarmowy by wykonać połączenie, lub by odebrać połączenie przychodzące z Centrum Teleopieki7.

Działanie systemu odbywa się dwutorowo - aby bransoletki mogły działać, potrzebne było też stworzenie Centrum Teleopieki, czyli działającego 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu ośrodka, w którym wykwalifikowani ratownicy medyczni i pracownicy techniczni monitorują parametry zdrowotne przesyłane przez urządzenie. Operatorzy systemu są uprawnieni do udzielania adekwatnej do sytuacji pomocy, przede wszystkim wzywania służb ratunkowych na czele z pogotowiem medycznym, oraz informowania osób wskazanych przez użytkownika opaski o zaistniałych zdarzeniach. W przypadku zauważenia niepokojących wyników biomedycznych wysyłanych przez opaskę, pracownik Centrum kontaktuje się z seniorem dzięki wykorzystaniu telekomunikacyjnych funkcji opaski, weryfikuje alarmujące dane i w razie potrzeby wzywa pomoc, utrzymując kontakt z użytkownikiem aż do jej nadejścia. Zadaniem ratowników jest też monitorowanie stanu technicznego i poziomu naładowania urządzeń8.

Poza Lublinem, podobne przedsięwzięcia mają miejsce w innych miastach Polski, w tym w Łodzi, gdzie z programu “Miasto (Tele)Opieki” korzysta już ponad tysiąc osób, a funkcjonalność systemu została zdecydowanie doceniona przez użytkowników9; w Małopolsce - stworzonym we współpracy samorządu wojewódzkiego, organizacji pozarządowych i lokalnych partnerów technologicznych programem “Małopolski Tele-Anioł” objęto 10 tysięcy osób10; a także w również należącym do województwa lubelskiego Kraśniku - gdzie opaski też miały już szansę wykazać się w akcji, np. umożliwiając wezwanie pomocy emerytowi cierpiącemu na problemy kardiologiczne11. Jednym z prekursorów idei objęcia seniorów elektronicznymi systemami monitoringu zdrowia jest Japonia - w 2013 roku, w położonym 30 kilometrów od Tokio mieście Kashiwa, 150 starszych osób wzięło udział w kompleksowych testach urządzeń zbierających dane biomedyczne, a sukces programu otworzył niszę rynkową na tego typu produkty12.

Niezwykle istotna dla rodzin i bliskich osób starszych, przy korzystaniu z systemu teleopieki, będzie możliwość stałej zdalnej opieki nad Seniorem. Obawa najbliższych o wystąpieniu potencjalnego zagrożenia zmniejszy się, co przełoży się na zwiększenie komfortu w życiu codziennym

Anna Walczak, dyrektor Zespołu Ośrodków Wsparcia w Lublinie
 
Opaska na ręce.

Elektroniczni opiekunowie - opaski ratujące życie

Korzyści

  • Poczucie bezpieczeństwa i obniżenie natężenia stresu u seniorów oraz ich najbliższych, dzięki świadomości działania całodobowego systemu alarmowania i wzywania wykwalifikowanej pomocy
  • Podniesienie jakości, a w dalszej perspektywie potencjalne wydłużenie życia mieszkańców w wyniku redukcji poziomu stresu
  • Umożliwienie osobom starszym bezpiecznego przebywania w samotności (w relacji do preferencji oraz obaw wobec np. umieszczenia w domach spokojnej starości)
  • Większa efektywność opieki medycznej w mieście
  • Przypuszczalne oszczędności w służbie zdrowia - dalsze uzupełnianie funkcjonalności opasek prowadzić będzie (zapewne) do rozszerzenia profilaktyki zdrowotnej

Rekomendacje

  • Inwestycje w telemedycynę na poziomie jednostek samorządu terytorialnego
  • Pozyskanie środków z Europejskiego Funduszu Społecznego - większość polskich wdrożeń systemu teleopieki oparta została na zasobach budżetu unijnego
  • Współpraca z polskimi partnerami technologicznymi (lokalne produkty przetestowane już w praktyce)
  • Skierowanie programu w pierwszej kolejności do osób samotnych, z niepełnosprawnościami lub niesamodzielnych
  • Przeprowadzenie kampanii informacyjnej promującej efekty wdrożenia projektu

Poznaj podobne rozwiązania